Pedagogie

Hoe implementeren we kunsteducatie in alle lagen en richtingen binnen ons onderwijs? Ik gebruik het woord kunsteducatie (over de verschillende termen: cultuureducatie, esthetische vorming,...

Nederland is meer dan eens gidsland geweest voor het Vlaams onderwijs. Ten goede en ten kwade. Onderstaande reportage kan als waarschuwing dienen voor fenomenen...

Volgens een nieuwe studie van de Serv (Sociaal-economische raad van Vlaanderen) is burn-out ziekte nummer één op het werk. Onderwijs blijkt de meest gevoelige sector.

In filmzalen Zed (Leuven en Hasselt), Sphinx (Gent), Lumière (Antwerpen en Brugge), Palace (Brussel), Buda (Kortrijk) kun je de film “Herr Bachmannn und seine...

“Scholen doen wat ze kunnen, maar ze reageren in verspreide slagorde. Dat kun je ze niet verwijten. Daarom moet de overheid ingrijpen. Het kabinet...

Uit ongerustheid over de huidige situatie waarbij Vlamingen en Walen tegen elkaar opgezet worden, zoek ik binnen het onderwijs naar toenadering en contact. Wie van ons heeft er baat bij een splitsing? Niemand. Na een bijeenkomst in Gent over de politieke crisis in België vond ik het nuttig om een initiatief toe te lichten uit het eigen werkveld. Ik zie het als één van de mogelijkheden om de publieke opinie terug op het spoor van begrip en solidariteit tussen de gemeenschappen te brengen.

Het competentiegericht onderwijs wordt soms voorgesteld als erfgenaam van de pedagogische traditie van het constructivisme. Sinds de theoretische werken van Piaget en Vygotski en door de bijdragen van praktijkmensen zoals Célestin Freinet heeft deze benadering het progressieve denken en de bijhorende pedagogische praktijk beheerst van de jaren 1950 tot 1970. En inderdaad, in de theoretische geschriften over het competentiegericht onderwijs (CGO) vindt men vele uitdrukkingen die rechtstreeks uit de werken van de constructivistische pedagogen afkomstig lijken: de wil om “de leerlingen aan het werk te zetten” op “probleemvelden”, om “zin te geven aan kennis en leren”, de aandacht die geschonken wordt aan de “activiteit van de leerling” als motor voor de “opbouw van kennis”, …excuseer van competenties. Maar bij nader onderzoek is het verband totaal ongegrond. Integendeel, het competentiegericht onderwijs situeert zich lijnrecht tegenover de constructivistische of socio-constructivistische pedagogie.

Leerlingenparticipatie op school, leerlingenrechten, opvoeding tot burgerschap, met democratie leren omgaan… De onderwijswereld gonst van deze ideeën, tot in de officiële toespraken en de decreten. Op het terrein kennen we leerlingenraden, klasafgevaardigden, projectonderwijs, peterschap van oudere leerlingen over jongere, allerlei acties voor het milieu, tegen het racisme enz. Een beweging als de onze, de Oproep voor een democratische school, kan zich daarbij niet afzijdig houden.

“Waarom leren Franstalige kinderen zo moeilijk Nederlands en waarom leren Nederlandstaligen steeds minder graag Frans?” Rond deze vraag heeft Laurence Mettewie gedoctoreerd aan de VUB. Vandaag doceert ze aan de universiteit van Namen. Laurence Mettewie geeft Nederlandse taal en taalkunde aan studenten Germaanse. In haar vrije tijd werkt ze mee met TIBEM (Tweetaligheid in Beweging/Bilinguisme en Mouvement), een beweging die meertalig onderwijs in België promoot.

Op VTM liep op 9 september de tweede aflevering van ‘Het Geheime Leven van 5-jarigen’. Daarin ontmoeten tien kleuters elkaar voor het eerst in een kleuterklas, camera’s en microfoons registreren alles. Op die manier hoopt Peter Adriaenssens te tonen wat voor een grote stappen op die leeftijd gezet worden, en hoe belangrijk het is dat dat samen met leeftijdsgenootjes gebeurt. In "De Standaard" (10 september) schreef hij volgend opiniestuk "De echte grote school van het leven".