Is Vlaanderen toe aan een hervorming van het secundair onderwijs? En kan het Vlaams onderwijs iets leren van de hervorming in andere Europese landen? Hierover hield Roger Standaert, directeur van de Entiteit Curriculum (verantwoordelijk voor de "eindtermen") van het Departement Onderwijs van de Vlaamse overheid een referaat “Het secundair onderwijs in de Europese unie op zoek naar tendensen”. We brengen hier een uitgebreid verslag van dit referaat dat werd gehouden tijdens een studiedag van WIVO (Werkgroep Informatie Vernieuwing Onderwijs op 19 januari 2010.

De meeste leerkrachten zijn ervan overtuigd dat hun leerlingen beter werken in niet al te volle klassen. Een te kleine klas, minder dan 10 leerlingen bv. , heeft weliswaar ook haar nadelen: soms te weinig respons vanuit de leerlingen en te weinig uitwisseling tussen de leerlingen. Maar in een klas met méér dan 25 leerlingen wordt het meestal erg moeilijk om te werken.

In het Huis van het Nederlands organiseerde BOCO ( www.boco.be ) samen met het Masereelfonds ( www.masereelfonds.be ) en Ovds (Oproep voor een democratische school) op 29 april 2010 een gespreksavond over hoe omgaan met al die talen in Brussel en in het Nederlandstalige onderwijs. De tijd dat Nederlandstalige scholen in Brussel alleen kinderen uit Nederlandstalige gezinnen huisvestten is lang voorbij. Het kwaliteitsimago van het Nederlandstalige onderwijs in Brussel heeft steeds meer kinderen uit taalgemengde of anderstalige gezinnen aangetrokken. We wilden nagaan of het Nederlandstalige onderwijs voldoende de troeven uitspeelt, die de taalrijke Brusselse omgeving en het taalgemengd publiek bieden.

Naar aanleiding van de pogingen van Jean-Luc Dehaene om tot een oplossing te komen voor Brussel-Halle-Vilvoorde, schreef Dave Sinardet (politoloog UA) een open brief aan Dehaene. Onder de titel "Graag echt een vette vis", verscheen deze tribune in De Standaard, 19 april. Hierin houdt prof. Sinardet een pleidooi voor een tweetalig onderwijs in Brussel.

Het competentiegericht onderwijs is klaarblijkelijk een gevoelig onderwerp. Onze discussiebijeenkomst over dit thema op 23 januari 2010 was een succes. Het dossier waarvan we uitgegaan zijn (De Democratische School, nr. 39, september 2009) heeft ons vele reacties opgeleverd.

Op dinsdag 23 maart 2010 betoogden een 500-tal studenten, docenten en administratief personeel van de universiteiten en hogescholen te Leuven. De manifestatie was een initiatief van LBC-NVK, BBTK, ACV-openbare diensten, LOKO, VVS, Comac, ALS, Animo, Studentenraad Groep T, Enter.

Waarom zijn wij hier ? In de eerste plaats om de burgers uit te nodigen eens na te denken over hun hoger onderwijs. Bericht aan de bevolking dus, aan de inwoners van dit land, aan de opiniemakers…

Beste vrienden, Het hoger onderwijs en onderzoek in Vlaanderen staat er niet goed voor. De gevolgen van tientallen jaren onderfinanciering laten zich stilaan voelen op het terrein. Hoger onderwijs, ooit één van onze grote troeven, is stilaan een slagveld geworden. Verarming en concurrentie kunnen niet hand in hand gaan met kwaliteit.

Op zaterdag 20 maart 2010 ging in de Gentse Vooruit de ‘Dag van het Socialisme’ door. Er waren ongeveer 700 deelnemers. In 8 werkgroepen debatteerden 30 sprekers met een breed publiek op zoek naar nieuwe en hoopvolle socialistische perspectieven. Een van de thema's was onderwijs.

De tijd dat onderwijsmedewerkers met ‘allochtone’ leerlingen van school tot school leurden om toch een plaatsje te vinden, behoort in grote mate tot het verleden. De leerachterstand van deze leerlingen blijft evenwel kolossaal. Marc Laquière, pedagogisch raadgever van de Federatie van Marokkaanse Verenigingen in Antwerpen, onderzocht de problematiek. In onderstaand artikel formuleert hij een aantal kritische bedenkingen en voorstellen rond het inschrijvingsbeleid.

De jongste weken bleek pijnlijk duidelijk dat Antwerpen, Brussel, Gent in de nabije toekomst afstevenen op een tekort aan scholen. In de media werd uitvoerig melding gemaakt van duizenden ouders die voor hun kind nog geen school (van hun keuze) hebben gevonden. Tijdens een debat in het Vlaams Parlement op 10 maart verklaarde minister Smet dat tegen september geen enkele leerling zonder school zal achterblijven. Het tekort aan scholen is niet het enige probleem dat moet opgelost worden om alle kinderen een kwaliteitsschool in hun buurt te verzekeren.

Een klein jaar geleden, in april 2009, verscheen het boek "Je veux une bonne école pour mon enfant!" van Nico Hirtt. In dit boek stelt Nico Hirtt een ander inschrijvingsbeleid in de scholen voor. De overheid moet eerst aan alle kinderen een kwaliteitsschool in hun omgeving voorstellen. Pas nadien zouden de ouders hun recht op vrije schoolkeuze kunnen uitoefenen. Het is het voorstel dat Ovds verdedigt. De auteur schreef dit boek in de context van de beroering die het decreet "mixité sociale" (minister Dupont) tijdens het schooljaar 2008-2009 in het Franstalig onderwijs teweeg bracht. Het boek schetst eerst uitgebreid de problematiek van de sociale ongelijkheid en segregatie in ons onderwijs, alvorens een alternatief voor het inschrijvingsbeleid te formuleren. Hieronder volgt de vertaling van enkele uittreksels uit dit boek.

Op woensdag 21 april organiseert SCHOOL+ (Platform voor een school zonder uitsluiting) een studienamiddag over het inschrijvingsrecht. Het inschrijvingsrecht, als één van de drie centrale pijlers van het GOK-beleid, stelt dat alle ouders en leerlingen het recht hebben zich in te schrijven in de school van hun keuze. Dit zou gelijke toegang moeten verzekeren, segregatie tegengaan en diversiteit op school bevorderen. Meer en meer betrokkenen beweren echter dat de segregatie op school toegenomen is ... Welke mechanismen spelen hier?

Op 12 januari werd één van de armste landen getroffen door een zware aardbeving. Een maand later is de exacte dodentol nog steeds niet gekend. Vast staat dat het cijfer de kwart miljoen, zo niet overschrijdt, dan toch in elk geval nadert. Overlevenden wachten nu in tentenkampen angstig de komst van het regenseizoen af, volledig overgeleverd aan de goodwill van de internationale hulp. Onmiddellijk na de ramp schoot de wereld wakker: regeringen en NGO’s zonden reddingsploegen, medische hulp en voedselhulp, en de gewone burger zamelt geld in. Jouw school was ongetwijfeld ook al het toneel van “hongermaaltijden” ,“rijsttafels” of “eetfestijnen”, van “pannenkoekenslag”, “wafelenbak” of “snoepbrochettes”... Van de kleinste ukkie tot de meest slungelachtige puberbink: ze halen het beste uit zichzelf boven om het cijfer op de cheque te verdubbelen.