Algemeen

De organisatie School zonder racisme (SZR) is sinds 20 jaar actief. Meer dan 250 secundaire scholen kregen in de loop der jaren het bordje "school zonder racisme" nadat meer dan 60% van de leerlingen (en de personeelsleden) een oproep tegen racisme en voor intercultureel onderwijs onderetekenden. Op zaterdag 7 maart organiseert School zonder racisme (SZR) / Ecole sans racisme (ESR) in Brussel (aan de ULB) een studiedag onder het motto "Samenleven kun je leren / Vivre ensemble, c'est possible". De studiedag richt zich tot leerkrachten en studenten lerarenopleiding. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de samenwerking over de taalgrens heen.

Welzijnszorg vzw komt op voor mensen die het moeilijk hebben in onze samenleving. In 2007 voerden we campagne onder de slogan “Wij tekenen voor de toekomst!” Een campagne over onderwijs en gelijke kansen. Eén van de belangrijkste bronnen om onze campagne te staven was het PISA-onderzoek van 2003 en 2000. Een uitgebreide databank met gegevens over de studies en houding daartegenover van 15-jarige scholieren. Recent werden de resultaten bekend gemaakt van de editie 2006. Welzijnszorg was dan ook blij te horen dat politici dit nieuwe onderzoek bekeken hebben, het staat namelijk vol met nuttige informatie voor het beleid. Jammer dan ook dat er blijkbaar een groot deel van dit omvangrijke dossier verloren gegaan is bij de verzending. Alleen de bijlage over de regio's en netten blijkt aangekomen te zijn. Speciaal daarom: Waar het PISA-onderzoek echt over draait, exclusief!

" - Mijnheer, wil u a.u.b. een aandeel kopen van onze minionderneming, waar ik mij voor engageer ? - Ik zou je wel een plezier willen doen hoor, maar ik zal het toch niet doen." Het gezicht van de leerling wordt helemaal somber, zoiets van ‘en ik die dacht dat jij een toffe leraar was !'

Aan analyses over 'mei 68' was er de afgelopen weken geen gebrek. Eén aspect werd daarbij bijna stelselmatig over het hoofd gezien. Wat had 'mei 68' te maken met de arbeidersbeweging? Beweging (1) had een gesprek met Renaat Willockx, 'oudstrijder' van het eerste uur.

In deze werkgroep B van de studiedag rond het boek "De school van de ongelijkheid" waren drie inleiders voorzien: Marc Laquiere, stafmedewerker FMV (Federatie Marokkaanse Verenigingen), Chris Rossenbacher, directrice KA Schaarbeek en Paul Geerts, directeur Maris Stella & Sint-Agnes, Borgerhout. Er werd bij het begin van de werkgroep geopteerd om meteen met de discussie te beginnen en de inleidingen hierin te integreren. Het verslag hebben we opgebouwd rond een aantal thema's die aan bod kwamen.

Dat Vlaanderen op wereldniveau erg goed scoort qua onderwijskwaliteit, is algemeen bekend. Dat we het ronduit vreselijk doen als het op onderwijsgelijkheid aankomt, is minder bekend. Bijna nergens anders worden je schoolresultaten zo sterk gedetermineerd door je sociale, economische en culturele achtergrond.

In 2002 startte minister Vanderpoorten het gelijke onderwijskansendecreet. Scholen met minstens 10 % kansarme leerlingen kunnen rekenen op extra ondersteuning om de leerkansen van deze leerlingen te verhogen. Huidig minister van onderwijs Vandenbroucke heeft deze wetgeving verdergezet én er trouwens hét speerpunt van gemaakt van zijn onderwijsbeleid. Hij heeft de ambitie om ons onderwijs kampioen te maken in de gelijke onderwijskansen. Maar de realiteit in de scholen toont schrijnend aan dat gelijke onderwijskansen toch nog een verre droom is. In “ De school van de ongelijkheid” leggen de auteurs de vinger op de wonde. Ons onderwijs selecteert niet alleen leerlingen op basis van hun sociale afkomst, ze versterkt nog eens deze ongelijkheden. Hoog tijd dus om één en ander te verduidelijken. De Nieuwsbrief (van Fopem) sprak met Ides Nicaise, één van de auteurs van het boek "De school van de ongelijkheid".

Begin september verscheen het boek ‘School van de ongelijkheid'. Het is een toegankelijk en vlot leesbaar boek over een complexe materie: de mechanismen van de reproductie van de ongelijkheid. In vele opzichten is het een merkwaardig boek.

Het ‘hoofddoekendebat' doet de gemoederen hoog oplopen. Het laatste woord is er nog niet over gezegd en de laatste druppel inkt nog lang niet gevloeid. Een van de redenen daarvoor is het feit dat in dit debat eigenlijk verschillende debatten elkaar raken en vaak met elkaar verward worden. Er is de discussie over de plaats van godsdienst in de openbare ruimte, de bezorgdheid over de emancipatie van de vrouw, en ook het hele ‘integratiedebat' wordt ermee vermengd.

Het boek “De school van de ongelijkheid” (EPO, tweede druk in januari 2008) brengt niet enkel een heldere analyse van de grote sociale ongelijkheid in het (Vlaams) onderwijs. De auteurs - Nico Hirtt, Ides Nicaise, Dirk De Zutter - reiken ook moedige voorstellen aan. Op de studiedag van zaterdag 12 april brengen de drie auteurs in de voormiddag hun analyse en hun voorstellen. In de namiddag is het woord aan u, leerkracht of onderwijsactor, in één van de drie thematische discussiegroepen.