Het Decreet betreffende de Kwalificatiestructuur werd op 30 april goedgekeurd door het Vlaams Parlement en trad in werking op 1 september 2009. De Vlaamse kwalificatiestructuur (VKS) is gebaseerd op het Europees kwalificatieraamwerk (EQF). De VKS kan verregaande gevolgen hebben voor de opleidingenstructuur van het Vlaams onderwijs. Zo wordt de oriëntatienota over de hervorming van het Secundair Onderwijs opgehangen aan de Vlaamse Kwalificatiestructuur. In onderstaand artikel brengt Willy Vermorgen een uitgebreide schets van de Vlaamse kwalificatiestructuur en van enkele problemen en oplossingen.

Danny Wildemeersch is pedagoog aan de KU Leuven, en met de co-auteurs van deze bijdrage, Jan Masschelein, Maarten Simons en Joke Vandenabeele, verbonden aan het Laboratorium voor Educatie en Samenleving. Het vastgestelde gebrek bij jongeren in het onderwijs voor politiek en democratie (De Morgen, 22 november 2010) heeft te maken met de wijze waarop tegenwoordig de school wordt vormgegeven, zegt een viertal pedagogen van de KU Leuven.

Op woensdag 24 november organiseerde Bevrijde Wereld, in samenwerking met andere organisaties, o.a. Ovds (Oproep voor een democratische school), een studiedag rond opvoeden tot wereldburgerschap. Er waren ruim 150 deelnemers. Veel studenten uit de lerarenopleiding van de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven van Sint-Niklaas maar ook leerkrachten, pedagogische begeleiders ... Tussen de inleidende toespraak van prof Ides Nicaise en de slottoespraak van Bruno Van Obberghen (Commissaris Kinderrechten) konden de deelnemers tweemaal kiezen tussen meerdere workshops.

Het onderwijs is een institutie die kennis en kunde dient te verspreiden met als doel jongeren op te leiden tot kritische burgers. Maar in deze tijd, waarin de zorg voor maatschappelijke veiligheid bovenaan de publieke en politieke agenda staat, lijkt ook het onderwijs niet te ontsnappen aan het veiligheidsparadigma. Philippe Schmetz, die dit dossier samenstelde, weigert mee te gaan in het paranoïde discours over onveiligheid en vraagt zich af waarom onze politici steeds meer kiezen voor repressie en nultolerantie. Kan sociale vooruitgang en degelijk onderwijs een oplossing bieden die verder reikt?

Het onveiligheidsgevoel dat onze samenleving al een geruime tijd in zijn greep houdt, lijkt nu ook door te dringen tot in de scholen. In dit artikel wil de auteur enkele vragen stellen bij het veiligheidsbeleid dat nu maar al te vaak naar voor wordt geschoven als oplossing voor het probleem. Niet om de ogen te sluiten voor crimineel gedrag, noch voor de gevolgen ervan. Leren is niet mogelijk in een gewelddadige omgeving en geweld kan succesvol worden tegengegaan d.m.v. discipline en gezag.

Een gelukkig toeval wil dat net op het moment dat wij dit dossier schreven, het maandblad Le Monde diplomatique een artikel publiceerde over de ervaring met het zerotolerantiebeleid in het onderwijs in de stad New York! Wij kunnen er wat van opsteken!

De manier waarop het discours “veiligheid op school” vandaag de dag gevoerd wordt, voert ons in menig opzicht terug naar het onderwijs in de 19de eeuw.

De hervorming van het hoger onderwijs in Vlaanderen, met de invoering van de bachelor- en masteropleidingen vanaf het academiejaar 2003-2004, is al enige tijd op kruissnelheid. Ze geeft uitvoering aan de Bolognaverklaring van 1999 om in Europa tot één grote onderwijsruimte voor docenten, onderzoekers en studenten te komen.

Privesector ontdekt middelbare scholen   In “De Standaard” van 2 november 2010 brengt journalist Wim Dehandschutter een reportage over het commercieel bedrijf Educadomo dat bijlessen verkoopt. ‘Kent...

Zin om eens een interessante reis naar Cuba te maken? Lees dan verder, want dan is dit misschien een leuk voorstel voor u. De afgelopen jaren begeleidde ik verschillende reizen naar Cuba voor leerkrachten. Ik ben Marc Vandepitte, hoofddelegee in een technische school in Mechelen en geef ook les in het hoger onderwijs in Brussel. Ik schreef reeds drie boeken over Cuba, o.a. "Ontmoetingen met Fidel Castro" (2009), en werkte mee aan een reis-brochure over het land. Op vraag van collega’s organiseer ik een reis van twee weken tijdens de paasvakantie van 2011: van 9 tot 23 april.

Met een colloquium op 20 november 2010 viert het Departement Onderwijs en Opvoeding van de Stad Gent 25 jaar Freinetonderwijs in Gent. Gent is in die 25 jaar de ‘freinetstad’ van de wereld geworden met 10 basisscholen (waaronder 1 voor buitengewoon onderwijs) en 2 secundaire scholen (waarvan 1 beroepsschool).

In Gent, Antwerpen, Brussel liepen er de jongste twee schooljaren (Gent) of het voorbije schooljaar experimenten in verband met de inschrijvingen. De leerlingen konden zich vóór de eigenlijke inschrijving aanmelden via een centrale computer die de plaatsen toewees volgens bepaalde voorrangsregels (absolute voorrang voor broertjes en zusjes; eventueel een voorrang voor GOK- of niet-GOK-leerlingen, in Brussel een voorrang voor kinderen die thuis Nederlands spreken) en rangordecriteria (afstand tussen de school en de woonplaats; de chronologie; in Brussel het aantal dagen in een Nederlandstalige kinderopvang voor het Basisonderwijs of het aantal maanden in een verbonden basisschool voor het Secundair)

Kampeertoestanden voor onze scholen en heel wat ophef rond de eerste elektronische inschrijvingsprocedures in Brussel maken duidelijk hoeveel belang ouders hechten aan een “goede school” voor hun kinderen. Zeker voor kinderen uit kansarme milieus is het van groot belang dat zij gelijke onderwijskansen krijgen. Daarom is het nastreven van een sociale en talige mix met voldoende basis voor het Nederlands een andere bezorgdheid.

Op dinsdag 21 september stemde het Antwerps lokaal overlegplatform basisonderwijs (LOP) over de inschrijvingsprocedure voor de Antwerpse basisscholen. Een meerderheid van 74 % van de onderwijspartners en 90% van de niet-onderwijspartners kiest opnieuw om te werken met het centrale aanmeldingsregister. Dat register werd vorig jaar in het leven geroepen om een einde te maken aan de lange wachtrijen voor de scholen.