Ruth Lasters neemt ontslag als stadsdichter van Antwerpen. De dichteres schreef samen met haar leerlingen (van de Spectrumschool, Deurne) een kritisch gedicht over onderwijs. Het gedicht werd geweigerd door schepen van Cultuur Nabilla Ait Daoud (N-VA).
Het gedicht “Losgeld” is een protestgedicht om meer aandacht en respect te vragen voor de vakman en de vakvrouw in onze samenleving. “Het klaagt het stigmatiserende van ons onderwijs aan, dat het ASO-label ziet als enige studiesucceslabel. BSO- en TSO-leerlingen lijden daaronder; dat heb ik aan den lijve kunnen ondervinden in de 20 jaar dat ik lesgeef”, zegt Ruth Lasters.
Losgeld
Olie-, oliedomme staat die leerlingen vanaf twaalf jaar
nog altijd letterlijk met ‘A’ labelt of ‘B’. Welkom in het middelbaar!
Aan Vlaanderen een vraag: wanneer ligt de maatschappij volledig plat?
Is dat wanneer de notarissen en de senators staken? Of als de loodgieters,
de bakkers en de havenarbeiders niet opdagen?
Ah, inderdaad! Het land ligt op zijn gat als de dakwerkers nakateren,
als alle winkeliers hun schup afkuisen, als de onthaalmoeders
de luiers zelf aandoen, als koks hun kat sturen naar Nam Fong,
Mister Spaghetti en naar alle internaten.
En wie is nu het slimst, iemand die weet waar de Aconcagua ligt
(vraag uit De slimste mens ter wereld) of wie het hele stroomschema kan tekenen
en uitvoeren voor een schoolkeuken, het Sportpaleis, Wetstraatvergaderzalen?
Iemand die weet hoeveel een flamingo weegt of iemand die een tillift kan bedienen
zonder dat de bomma valt op koude tegels voor het licht uitgaat?
Wij moesten maar eens over A- en B-ministers praten. Dan zouden ze
misschien verstaan hoe het aanvoelt. Alsof wij tweede keus zijn,
alsof een stiel leren slechts een plan B kan zijn
voor als de A-richting iemand niet ligt, niet gaat.
Straks vraagt gij, Vlaanderen, nog losgeld voor het woord ‘intelligent’
dat gij al eeuwenlang gegijzeld houdt, alleen voor quizzers reserveert,
voor dokters, architecten, wetenschappers, voor mevrouw Michiels en advocaten.
Terwijl wij, trappenmakers, de hellingsgraad berekenen, de ideale afstand tussen treden. Kunt gij dat, Vlaanderen? En weet gij alles, zoals wij, mecaniciens, over de juiste spanningskracht op bouten van de nokkenas of hoe de distributieriem vervangen dient
voor een perfecte kleptiming?
Zolang gij, Vlaanderen, niet ook de vakman slim noemt
in kranten, spelprogramma’s en journaals,
zijt gij de A’s in uw naam VlAAnderen niet waard.
Ruth Lasters, geschreven in samenwerking met Kelvin Kamau, Miguel Angel, Charlotte Sibaers, Amber Serresen, Nyano Van Mechelen en Inne Michiels van de Spectrumschool in Deurne.
Ruth Lasters (°1979) is leerkracht middelbaar onderwijs en schrijver. Haar roman “Poolijs” kreeg de Vlaamse debuutprijs; daarna verschenen “Feestelijk zweet”, “Vlaggenbrief” en “Vin”. Ze publiceerde ook verschillende dichtbundels, onder meer “Vouwplannen” en “Lichtmeters”, waarvoor ze de Herman de Coninckprijs kreeg in 2016. Eerder dit jaar won ze de eerste prijs in de Gedichtenwedstrijd met het gedicht “Abrikozen“.
Hier kan je een poster met het gedicht downloaden
In “De democratische school” en op deze website kun je ook lezen:
Vraaggesprek (23 november) met Ruth Lasters over “Losgeld” (door Jeroen Permentier)
Interview over onderwijspraktijk met Ruth Lasters door Peter De Koning “We hebben meer zelfmildheid nodig”
Bespreking van de roman “Vin” van Ruth Lasters
Heel ontroerd door jullie gedicht. Jullie hameren de waarheid er diep in, zo terecht.
Waarom geen T en S : Theoretici en Specialisten
Of B en V : Bureaumensen en Vakmensen
Zou dit geen boost geven aan de ‘B’ stroom? Zij verdienen dit zo, wij (bureaumensen) zijn zo afhandelijk van hun expertise!!!
Mvg Flo Huens
Mensen worden als mensen geboren ! Er staat geen
A-label of B-label op hun hoofd ! Er zijn alleen lieve
pasgeborenen waar iedereen van houdt en die wij
proberen groot te brengen in de beste omstandigheden
zonder verwijzing naar A of B. Gewoon als mensen
goede mensen die ook goed zijn voor andere
mensen.
Schitterend en waarheidsgetrouw gedicht!
Prachtig mens ook!
Ik ben niet zo’n gedichtenlezer maar ik vind deze tekst heel mooi!
En ja zonder vakmensen zijn wij niets , dat zal iedereen moeten bevestigen !
Met veel gepraat geraak je nergens….daar kunnen we bijwijlen gerust zonder maar de kennis en hulp van een vakman is onbetaalbaar.
Goede stielmannen zijn onbetaalbaar en zeker geen tweede keus of mensen met een B-plan.
Zij verdienen ons grootste respect en ook voor u mevrouw lasters….chapeau om de rug te keren naar kortzichtige en arrogante mensen met een A-label maar zonder verstand.
Met vriendelijke groeten,
Hilde