In Gent doen alle basisscholen mee aan een experiment waarbij de inschrijvingen voor nieuwe leerlingen via een centrale computer gebeuren en waarbij het criterium “afstand tussen de school en de woonplaats” beslissend is voor de toekenning van de plaatsen in geval van capaciteitstekort. Op 19 januari werd de eerste elektronische inschrijvingsronde afgesloten.

Op zaterdagvoormiddag 24 januari 2009 organiseerde Ovds (Oproep voor een democratische school) voor haar leden een tweetalige vormings- en discussiebijeenkomst over het inschrijvingsbeleid in de scholen.

Lagere scholen die in het kader van de mondiale dag, Broederlijk Delen of binnen een lokaal schoolproject rond Afrika willen werken, kunnen een interactieve...

Elk jaar krijgen we op tv beelden van ouders die in de file staan of dagen en nachten kamperen voor de schoolpoort om zeker te zijn van een plaats voor hun kind volgend schooljaar. Hoewel dergelijke kampeertoestanden slechts in een zeer beperkt aantal scholen voorkomen, zijn ze gênant genoeg opdat de ministers van Onderwijs besloten er een einde aan te maken. Bovendien weten de ministers dat deze kampeertoestanden slechts het topje van de ijsberg zijn en de fundamentele problematiek van de sociale segregatie in ons onderwijs bloot leggen.

In Gent heeft het Lokaal Overlegplatform (LOP) voor het basisonderwijs op 22 september 2008 beslist dat kinderen uit de buurt van de school voorrang zullen krijgen als er plaatsen te kort zijn. Met deze regeling zouden kampeertoestanden voor de scholen van de baan moeten zijn. In Gent zullen alle aanmeldingen en inschrijvingen van nieuwe leerlingen in basisscholen door een centrale computer worden geregistreerd zodat dubbele inschrijvingen worden vermeden.

Minister van Onderwijs Christian Dupont heeft een nieuwe regeling ingevoerd voor de inschrijvingen in het eerste jaar van het secundair onderwijs in de Franse Gemeenschap. Dit decreet kreeg de naam “sociale mix” (“mixité sociale”) en vervangt het decreet “inschrijvingen” (“inscriptions”) van zijn voorgangster Marie Arena.

Van alle Europese onderwijssystemen is dat van de Franse Gemeenschap het meest ongelijk. Deze trieste vaststelling wordt erkend door alle beschikbare internationale studies, welke indicator men ook gebruikt. We citeren één voorbeeld uit tientallen studies: op de PISA-testen voor wiskunde is het gemiddelde verschil van de leerlingenprestaties tussen de twee uiterste kwartielen ( de 25% rijksten en de 25% armsten) in de Franse gemeenschap 126 punten. In Vlaanderen is dit verschil 102, in Frankrijk 101, in Spanje 87, in Italië 76, in Finland 63 punten.

Een collectief van ondertekenaars, leden van het Platform voor de strijd tegen de mislukkingen op school (Plateforme de lutte contre l’échec scolaire) en van het collectief Een school voor allen (Une école pour tous) schreven op 29 oktober 2008 een vrije tribune (Le Soir) om het decreet “sociale mix” van minister Dupont kritisch te ondersteunen tegen de belagers uit liberale en elitaire hoek . Zij vragen een snelle oplossing voor het probleem van de meervoudige inschrijvingen en de garantie dat alle leerlingen een plaats vinden vóór de verkiezingen (van 7 juni 2009).

In het debat over de noodzaak van meer regulering inzake het inschrijvingsbeleid in het onderwijs wordt door liberale verdedigers van de status quo soms geschermd met het argument van de carte scolaire in Frankrijk. “Kijk in Frankrijk, daar bestaat de scholenkaart en het werkt niet. Zij garandeert de sociale gelijkheid niet. Sarkozy gaat ze trouwens afschaffen”. Laat ons dus even kijken wat er in Frankrijk gebeurt.

De organisatie School zonder racisme (SZR) is sinds 20 jaar actief. Meer dan 250 secundaire scholen kregen in de loop der jaren het bordje "school zonder racisme" nadat meer dan 60% van de leerlingen (en de personeelsleden) een oproep tegen racisme en voor intercultureel onderwijs onderetekenden. Op zaterdag 7 maart organiseert School zonder racisme (SZR) / Ecole sans racisme (ESR) in Brussel (aan de ULB) een studiedag onder het motto "Samenleven kun je leren / Vivre ensemble, c'est possible". De studiedag richt zich tot leerkrachten en studenten lerarenopleiding. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de samenwerking over de taalgrens heen.

Sinds april dit jaar voert ‘Groen!’ het zogenaamde “horizondebat”. De bedoeling ervan is “de politieke inhoud - het programma van ‘Groen!’ - op te poetsen en terug volledig actueel te maken”. Het debat richt zich niet alleen naar de leden van ‘Groen!’ . “Iedereen die zin heeft, is van harte welkom om mee te discussiëren” zo zegt Annalisa Gadaleta, medewerkster van Mieke Vogels. In dat “Horizontendebat” is ook plaats voor onderwijs. Het voorstel van de onthaaste school, dat medio september door ‘Groen!’ werd gelanceerd, heeft zijn ontstaan gevonden in de werkgroep Gezin & Zorg.

Vlaanderen werd in 1989 bevoegd voor zijn onderwijs. We zijn nu 20 jaar later en we moeten vaststellen dat de Vlaamse scholen op dit ogenblik nog steeds niet over dezelfde basisomkadering beschikken als die waarover zij beschikten op de vooravond van de overheveling van de onderwijsbevoegdheid van federaal niveau naar gemeenschapsniveau.

Op uitnodiging van Education International Belgium (E.I.B.), een ngo die in Antwerpen zijn zetel heeft, gingen Lut Adriaensens en Hugo Van Droogenbroeck in juli-augustus 2007 een zestal weken leraars bijscholen in een plattelandsschool in Bangladesh. In september 2008 ging Hugo – intussen gepensioneerd - terug en werkte er een maand in een tehuis voor Boeddhistische kinderen. Het werden beklijvende ervaringen.

In een niet zo ver verleden trokken honderdduizenden uit “arm Vlaanderen” naar de steenkoolmijnen en fabrieken van Wallonië, de bakermat van de industriële revolutie op het Europese vasteland. In 1950 waren nog 85% van de werklozen in België Vlamingen. Vandaag is dit “arm Vlaanderen” één van de rijkste regio’s van Europa geworden. Wat is er ondertussen gebeurd in dat ooit zo voorspoedige Zwarte Land? En welke toekomst staat Wallonië te wachten? Ovds (Oproep voor een democratische school) nodigde op 11 oktober leerkrachten uit om de veelzijdige realiteit van Wallonië, en meer bepaald Charleroi en La Louvière, te leren kennen.