Tijdens de wekelijkse solidariteitsactie van “Antwerpen for Palestine” aan het Antwerps stadhuis op 1 september, namen meerdere leerkrachten het woord. Hier volgt de toespraak van Han Soete, leraar in het volwassenenonderwijs.
Hallo allemaal,
Vandaag, 1 september 2025, gaan in België een kleine 2 miljoen kinderen terug naar school.
In Vlaanderen gaat het over 1,2 miljoen kinderen. De komende weken komen daar nog eens 275.359 studenten bij en 360.000 mensen voor avondonderwijs.
In België hebben wij niet veel grondstoffen en zijn wij, de mensen die er leven, één van onze belangrijkste troeven. Dat besef is diep doorgedrongen bij onze burgers.
Ondanks het feit dat onze overheden aan beide kanten van de taalgrens al sinds de jaren 1980 besparen op onderwijs, zorgen de tienduizenden leerkrachten, onderwijzers, lectoren en ondersteunend personeel ervoor dat de kwaliteit van ons onderwijs op een hoog niveau blijft.
Ongeveer 50% van onze jongeren zal na de lagere school en het secundair onderwijs verder studeren aan de universiteit of hogeschool.
Ik sla jullie even om de oren met cijfers over België, omdat het tot twee jaar geleden ook de cijfers van Palestina hadden kunnen zijn.
Palestina, en Gaza in het bijzonder, was één van de regio’s in de wereld met een hoge scholingsgraad.
97% van de bevolking kon er lezen en schrijven.
97%!
In België heeft 10% van de bevolking een serieus probleem met lezen en schrijven; Palestina scoorde dus beter.
Net zoals in Vlaanderen ging in Palestina ongeveer 50% van de jongeren naar het hoger onderwijs of de universiteit.
Maar dat alles kwam tot stilstand in oktober 2023.
We horen sommige politici vandaag zeggen dat Israël nu wel overdrijft, dat ze nu, na bijna twee jaar genocide, wel te ver gaan.
Maar in december 2023, twee maanden na oktober dus, trok UNICEF reeds aan de alarmbel.
In december 2023 al werd aan 625.000 kinderen in Gaza het recht op onderwijs ontzegd.
In april 2024, na 6 maanden bombardementen, trok de NGO “Save the Children” aan de alarmbel: “87,7% van de schoolgebouwen zwaar beschadigd of vernietigd.”
Alle universiteiten en hogescholen werden vernietigd.
En ondanks dat alles proberen de Palestijnen in Gaza onderwijs te organiseren in tentenkampen. Professoren geven les via sociale media, WhatsApp-groepen, …
Op deze 1 september is het dan ook nodig om er even bij stil te staan dat in Gaza, in minder dan twee jaar tijd, al 19.000 kinderen werden vermoord door Israël.
Maar zelfs na 19.000 vermoorde kinderen blijft onze eerste minister vertellen dat er maar één kant is om te kiezen: dat is de kant van Israël. “De kant van democratie, de kant van het licht. Tegen de krachten van tirannie en van de duisternis,” aldus Bart De Wever.
De minister-president van Vlaanderen, de heer Matthias Diependaele, herhaalde gisteren op Radio 1 dat hij aan zijn kinderen vertelt dat hij “in het conflict in Gaza niet weet wie de grootste smeerlap is: Israël of Hamas.”
Laten we even meegaan in die logica van De Wever en Diependaele.
Welke samenwerkingsverdragen hebben België of Vlaanderen met Hamas?
Welke Belgische of Vlaamse universiteiten werken samen met Hamas?
Welke politiezone gebruikt software die ze samen ontwikkelen met Hamas?
Welke wapenonderdelen worden geëxporteerd naar Hamas?
Welke handelsovereenkomsten hebben wij met Hamas?
Hangt hier dan ook de vlag van Hamas aan het stadhuis?
Ik wil graag eindigen met de gedachte aan mijn collega’s in Palestina.
De gedachte aan hun moed om ondanks de genocide alles op alles te zetten om de kinderen en jongeren van Gaza onderwijs te geven.
Dat is nog eens wat anders dan onze politici die nu al bijna twee jaar treuzelen en aarzelen om maatregelen te nemen tegen Israël.
Echte helden hebben geen vleugels, echte helden staan voor de klas, zeker in Gaza.
Ik hoop jullie zaterdag 7 september ook allemaal te zien in Brussel.
Free free Palestine.
Han Soete
