Het tiende Salon de l’Enseignement heeft in oktober 2003 plaats in Namen. En stel u voor, ook de APED (OVDS) werd uitgenodigd! Jawel, er...

Vòòr de oorlog, die uitbarstte in 1993, behoorde Burundi tot het koppeloton van Afrikaanse landen inzake alfabetisering met een alfabetiseringsgraad van 72%. Het conflict...

Deze discussietekst - geen officieel standpunt van de OVDS - kwam tot stand na de publicatie van de studie "De Belgische schoolmislukking" in juni 2003. Sommigen verweten ons toen dat we enkel feiten vaststelden maar geen echt alternatief aanbrachten. Deze kritiek is slechts gedeeltelijk juist. Onze studie beperkte zich niet tot de vaststelling - op basis van de grote internationale onderzoeken zoals PISA - dat de kloof tussen de resultaten, en vooral hun sociale determinatie, bij ons groter is dan in de meeste andere industrielanden. Maar het is waar dat algemene oriëntaties niet volstaan om een alternatief te formuleren. Te meer omdat de problemen in het onderwijs zich niet beperken tot de kwestie van de sociale ongelijkheid (ook als dit probleem het geheel van de onderwijsproblematiek sterk markeert). Hebben wij niet ook iets te zeggen over de inhoud van het onderwijs? Over de pedagogische praktijken? Over het welbevinden (of slecht bevinden) van leerlingen en leerkrachten? Hieronder volgen enkele pistes.

In 2000 hebben onderzoekers in opdracht van de OESO vele tienduizenden leerlingen (15-jarigen) in een dertigtal landen getest op vaardigheden inzake lezen, wiskunde en...

“De grootste bedreiging, zowel voor de kwaliteit van het onderwijs als voor de (statutaire) positie van de leerkrachten is de toenemende privatisering. Langzaam maar...

Het imago van de Duitse scholier is allerbelabberdst. De Jip en Janneke-taal van de sensatiekrant Bild Zeitung is vaak al te hoog gegrepen voor...

Door de sluiting van Luikse staalfabrieken door multinational Arcelor (eind 2006) zijn 2000 jobs rechtsreeks en minstens 5000 jobs onrechtstreeks bedreigd (onderaanneming, enz.). Een...

Een première voor België: een eisenplatform voor het onderwijs, getekend door 4 ouderverenigingen, van het officieel en het katholiek onderwijs, uit Vlaanderen en uit...

Het Vlaams Economisch Verbond (VEV) heeft een plan om de opleidingsmarkt voor volwassenen in Vlaanderen beter te doen functioneren. Mark Andries, chef van de...

Leerlingenparticipatie op school, leerlingenrechten, opvoeding tot burgerschap, met democratie leren omgaan… De onderwijswereld gonst van deze ideeën, tot in de officiële toespraken en de decreten. Op het terrein kennen we leerlingenraden, klasafgevaardigden, projectonderwijs, peterschap van oudere leerlingen over jongere, allerlei acties voor het milieu, tegen het racisme enz. Een beweging als de onze, de Oproep voor een democratische school, kan zich daarbij niet afzijdig houden.

Is het niet merkwaardig dat het de machthebbers zijn, schooldirecties, inrichtende machten en ministers die de jongeren, hun ouders en de leraars aanzetten tot...

Als ze klasafgevaardigde zijn of meedoen aan een actie op school in het kader van meer burgerschap, zijn jongeren dan bezig met de democratie te ontdekken of te ontwikkelen? Dat is verre van zeker. Wat ieder van ons verstaat onder democratische participatie dekt heel verschillende en soms diametraal tegenovergestelde realiteiten.

Een Russische onderwijzer begon 83 jaar geleden met een project dat op het eerste zicht op een school voor gestraften leek. Anton Makarenko wilde de kinderen socialiseren die de maatschappij tot de gevangenis of de straat veroordeelde. Hoe? Door handenarbeid en schoolse arbeid. Honderden delinkwente kinderen, wezen van de burgeroorlog, werden hem vanaf 1920 toevertrouwd. In de Oekraïne leidde hij zijn centrum, “kolonie Gorki”. Waarom spreekt men tot op vandaag met respect over deze man die van zijn leerlingen een militaire discipline eiste? Makarenko was een enthousiaste, rechtvaardige, vrolijke pedagoog, eerder veeleisend dan hard. Hij wou “elk menselijk wezen vanuit een optimistische visie benaderen, op het gevaar af zich te vergissen”. Zo vroeg hij de kinderen om mee te werken aan de organisatie van de school en hij luisterde naar hen. Zijn leerlingen hadden vlug begrepen dat zij geluk hadden hem te ontmoeten. Een domein dat een puinhoop was herschiepen ze in een plaats waar ze konden verblijven, werken en studeren. De gronden rond het domein maakten ze vruchtbaar. De meeste van deze meisjes en jongens zijn werkzame en sociale Sovjetburgers geworden. De “kolonie Gorki” en later de “commune Dzerjinski” zijn uitgegroeid tot modellen en inspiratiebron voor de oprichters van actieve scholen.

- 1888. Geboorte in Oekraïne tijdens het bewind van tsaar Alexander III. Arbeiderszoon. - 1905. Onderwijzer op 17 jaar, hij onderwijst Russisch. Hij laat zich...